آلودگی هوای تهران، در حال تبدیل شدن به یک بحران خصوصا در فصول سرد سال است. تنها در 5 درصد از روزهای سال، هوای شهر برای تنفس پاک است و در 29 درصد روزهای سال، هوای تهران ناسالم برای گروههای حساس، ناسالم برای همه و بسیار ناسالم است.
درصد بالایی از منابع آلاینده مانند مونوکسیدکربن و ذرات معلق ناشی از منابع متحرک تولید آلاینده (وسایل نقلیه موتوری) است. سهم منابع ساکن مانند کارخانه و کارگاه‌ها در تولید مونوکسیدکربن، قابل چشم‌پوشی است و بیش از 70 درصد آلایندهها به صورت ذرات معلق نیز توسط وسایل نقلیه تولید می‌شود. در تولید آلایندههای نیتروژنی نیز، نیمی از تولید آن ناشی از تردد وسایل نقلیه در شهر تهران است.
سهم زیاد وسایل نقلیه شخصی در تولید آلایندهها در سطح شهر تهران، غیرقابل انکار است.مطالعات نشان می‌دهد که حدود 51 درصد مونوکسیدکربن در هوای تهران، ناشی از تردد وسایل نقلیه شخصی است. تاکسیها و موتورسیکلت‌ها در رده‌های بعدی قرار دارند.
بنابراین در حوزه سیاستگذاری در زمینه بهبود کیفیت هوای شهر تهران، نیاز است که جایگزین‌های مناسبی برای تردد در سطح شهر به شهروندان ارایه گردد. بعد از توسعه حمل‌ونقل عمومی در شهر تهران، یکی از گزینه‌های مهم و اساسی که میتواند منجر به کاهش استفاده از خودرو و موتورسیکلت شود، استفاده از دوچرخه برای انجام سفرهای روزانه (کمتر از 5 کیلومتر) است.
استفاده از دوچرخه در سطح شهر تهران برای انجام سفرهای روزانه توسط شهروندان، چالش‌هایی هم در شهر
به همراه دارد. اما مزایای استفاده از دوچرخه، هم در وضعیت سلامت بدنی شهروندان، هم در کاهش آلودگی هوا و کاهش آلودگی صوتی شهر قابل ملاحظه است.
در مطالعه پیش‌رو به طراحی مسیر دوچرخه در سطح منطقه 4 شهرداری تهران دوچرخه در شبکه تحت نفوذ “بزرگراه باقری، بزرگراه رسالت، خیابان هنگام، خیابان دلاوران، خیابان 196 غربی” پرداخته شده است.
