استاندارد آرامسازی ترافیک معابر شهری در سال 1390 به همت اداره کل برنامه‌ریزی و توسعه شهری شهرداری تهران از سوی سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران با عنوان استاندارد ملی شماره 14237 به چاپ رسیده است. استاندارد آرامسازی ترافیک به منظور هماهنگ‌سازی اقدامات و برنامه‌های آرامسازی ترافیک در معابر شهری، اولویت‌بندی معابر با مشخصات مختلف جهت انجام اقدامات آرامسازی ترافیک، تعیین امکان بکارگیری هریک از روشهای آرامسازی با توجه به شرایط معبر و معرفی مشخصات و استانداردهای فنی مربوط به هریک از روشهای آرامسازی ترافیک تدوین گردیده است.
در این راستا، ابتدا عوامل موثر بر آرامسازی معابر و میزان اهمیت هریک با استفاده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی تعیین گردیده است. بررسی‌های انجام شده از مطالعات ایران و سایر کشورها نشان می‌دهد عواملی همچون رده عملکردی معبر، حجم ترافیک معبر، میزان تخطی از سرعت مجاز، نرخ تصادفات در سه سال متوالی، میزان استفاده از معبر به عنوان مسیر جایگزین، کاربری‌های اطراف مسیر و همچنین وجود یا عدم وجود پیاده‌رو و همچنین مسیرهای ویژه حمل‌ونقل غیرموتوری به عنوان عوامل موثر بر آرامسازی ترافیک موثر می‌باشند.
مجموعه اقدامات آرامسازی سطح 1
اقدامات آرامسازی ترافیکی سطح یک شامل مجموعه‌ای از اقدامات است که در فیزیک و طرح هندسی معبر تغییری ایجاد نمی‌کند. انجام این اقدامات با کاهش قابل توجه سرعت عملکردی معبر، متضمن ایمنی تردد وسایل نقلیه در مسیر مورد بحث خواهد شد. اقدامات سطح یک آرامسازی موجب کاهش حجم تردد عبوری از معبر نمی‌شوند. از جمله این اقدامات می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
– خطوط لرزاننده عرضی
– علائم افقی و عمودی (تابلوها و کف‌نویس‌ها)
– گذرگاه‌های خاص عابرپیاده (گذرگاه عابرپیاده با قابلیت دید مناسب، گذرگاه‌های سنگ‌فرش عابرپیاده)
– پارکینگ‌های مایل حاشیه‌ای
مجموعه اقدامات آرامسازی سطح 2: شامل مجموعه اقدامات فیزیکی می‌باشد که با اعمال تغییرات و عملیات‌های اجرایی و فیزیکی در سطح و حاشیه معبر، از سرعت تردد و حجم وسایل‌نقلیه کاسته و در نتیجه ایمنی کاربران سواره و پیاده را افزایش خواهد داد. از جمله این اقدامات می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
– باریک‌کننده‌های عرض معبر (کاهش عرض دهانه معابر منتهی به تقاطعات، کاهش دوطرفه عرض معبر، جزایر میانی)
– تغییرشکل‌های افقی (میدانک، میدان، پیچانه، منحرف‌کننده‌های جانبی)
– تغییرشکل‌های عمودی (سرعت گیر، سرعت کاه، سرعت‌کاه‌های منقطع، کذرگاههای برجسته عابرپیاده، تقاطع‌های برجسته)
– محدودکننده‌های دسترسی به معبر (مسدودکننده‌های کل عرض معبر، مسدودکننده‌های نصف عرض معبر، مسدودکننده‌های مورب، سکوهای میانی مسدودکننده تقاطع، جزایر هدایت‌کننده ترافیک)