با انتشار نشریه ۴۱۵ تحت عنوان ” آیین نامه طرح هندسی راه‌های ایران” در سال 1391، نشریه 161 “آیین‌نامه طرح هندسی راه‌ها” و نشریه شماره 87 “معیارهای طرح تقاطعات همسطح و غیر همسطح” و آیین‌نامه طرح هندسی راه‌های روستایی لغو شدند. امور نظام فني معاونت برنامه ريزي و نظارت راهبردي رييس جمهور، با استفاده از نظر كارشناسان برجسته مبادرت به تهيه اين نشريه كرده و آن را براي استفاده به جامعه ي مهندسي كشور عرضه نموده است.
هدف از تدوین آیین‌نامه پیش‌رو مبنای مشترکی جهت کمک به دستگاه‌های اجرایی، مهندسین مشاور و پیمانکاران به منظور تهیه و اجرای طرح هندسی راه‌هاست. در تهیه این آیین‌نامه از تجربه و تخصص مهندسین و متخصصان رشته راه و ترابری و همچنین مراجع و منابع معتبر داخلی و خارجی استفاده شده است.
هدف اصلی طرح و اجرای پروژه‌های راه تأمین ایمنی و راحتی کاربران راه است. به گونه‌ای که سایر نیازهای اقتصادی، محیطی و … نیز تأمین شوند. از جمله مواردی که در طراحی راه‌ها در نظر قرار می‌گیرد توجه به نیازها و اهداف کاربران راه است. البته کاربران آسیب‌پذیر راه مانند عابرین پیاده نیازمند توجه ویژه‌ای هستند. اجرای طرح‌های وابسته به راه نیازمند در نظر گرفتن بودجه و اعتبارات موجود است و تا حد امکان باید در حفظ منابع محیطی تلاش شود. آخرین فاکتور قابل توجه در اجرای طراح‌های وابسته به راه لحاظ کردن هزینه اجرایی است. یکی از مهمترین عواملی که باید در طراحی یک راه جدید لحاظ شود، اولویت برقراری ارتباط توسط این راه و هزینه احداث آن است. همانطور که پیشتر مطرح شد هدف از تدوین نشریه ۴۱۵ ایجاد معیار و مرجعی یکسان به منظور هماهنگی ارگان‌های ذی ربط در طراحی هندسی راه‌های کشور و به هنگام کردن معیار و ملاک‌های پیشین به کار رفته به این منظور، یعنی نشریه 161 و نشریه 196 بوده است. در این آیین‌نامه ضوابط حداقلی و حداکثری طراحی بیان شده است. این ضوابط در سه دسته اجباری، توصیه شده و کنترل کننده قرار دارند. در این آیین‌نامه معیارهای طراحی تک تک اجزای راه به وضوح تشریح شده است.