عابرین پیاده جزء لاینفک سیستمهای حمل و نقل هر شهری هستند. طرح‌های مناسب برای عابرین پیاده نه تنها شامل احداث تسهیلات جدید بلکه شامل اصلاح تسهیلات موجود عابرین نیز میگردد. زیرا در صورتی که دسترسی‌های عابرین پیاده افزایش یافته و شرایط مناسبتری برای آنان فراهم شود، طبعا تعداد بیشتری از عابرین پیاده از سیستمهای موجود استفاده خواهند کرد. در صورتی که طراحی، حفظ و نگهداری تسهیلات عابرین پیاده مناسب باشد، شهروندان تمایل بیشتری به پیادهروی نشان می‌دهند و در نتیجه تعداد سفرهای پیاده افزایش می‌یابد. از دیدگاه ترافیکی هنگامی که عابرپیاده و وسیله نقلیه بطور همزمان در حملونقل درون شهری در نظر گرفته می‌شوند، اثرات منفی متقابل بین حرکت عابرین پیاده و وسایل نقلیه بروز مینماید. حضور عابرین پیاده در سطح معابر منجر به کاهش سطح خدمت و ظرفیت میگردد، وسایل نقلیه نیز متقابلاً ایمنی عابرین پیاده را تهدید می‌نمایند. این اثرات منفی بعضاً در تقاطع‌ها بواسطه ایجاد گذرگاه‌های غیر همسطح کاهش داده میشود. گذرگاه‌های غیر همسطح عابر پیاده با هدف افزایش ایمنی عبور عرضی از خیابان و حذف تداخل حرکت سواره و پیاده طراحی و اجرا می‌گردند.
این پروژه در سال 1382 توسط این مهندسین مشاور انجام شده است، که مشتمل بر دو مرحله به شرح ذیل می‌باشد؛
مرحله 1- شناسایی وضع موجود و تعیین مشکلات
- بررسی آیین‌نامه‌ها، استاندارد‌ها و معیارهای موجود برای گذرگاه‌های غیر‌هم‌سطح پیاده
- شناسایی گذرگاه‌های عابرپیاده در سطح شهر کرج
- شناسایی موقعیت‌های حادثه‌خیز
- شمارش حجم ترافیک پیاده و سواره در گذرگاه‌ها
- تحلیل آمار ترافیک
مرحله 2- تعیین طرح و برنامه اولویت‌بندی
- گروه‌بندی گذرگاه‌های عابر پیاده بر اساس شدت عوامل تصادف و حادثه‌خیزی
- اولویت‌بندی گذرگاه‌ها برای نصب پل هوایی عابر پیاده
- اولویت‌بندی گذرگاه‌ها برای نصب علائم هشداردهنده و چراغ راهنمایی
- ارائه نقشه جهت جانمایی پل‌های پیاده، نصب علائم و تابلوها